“De grootste pijn die ik heb ervaren, was het ‘overleven’ in het streven van mijn ego naar een ‘perfecte illusie’. De grootste vreugde die ik heb ervaren en ervaar is het leven vanuit verbinding met de kracht en wijsheid van mijn ware zelf, waardoor ik vanuit meer bewustzijn mijn unieke potentieel en levensdoel(en) kan realiseren en een bijdrage aan de wereld kan leveren.” 

Jarenlang streefde ik naar het ‘perfecte plaatje’, en probeerde ik te voldoen aan ‘eisen’ van buitenaf. Ik wilde het perfecte lichaam, een perfect leven, de perfecte carrière. En om dat te bereiken ging ik heel ver. Ik probeerde alle ballen in de lucht te houden, overal controle op te houden, probeerde elk crashdieet uit en ging maar door en door zonder echt rust te nemen….Ik worstelde met ‘imperfecties’ in mezelf en het leven, met pijnlijke emoties en lastige gebeurtenissen. Het mocht er niet zijn, want ik wilde zo graag ook gelukkig, sterk, mooi, slank en succesvol zijn, net zoals de mensen om mij heen leken.

Ik dacht dat pas als ik perfect was en het perfecte leventje had gerealiseerd, ik goed genoeg was, erbij zou horen en gelukkig zou zijn. Maar niets was minder waar. Hoewel mijn leven ‘perfect’ leek, voelde ik mij juist onvervuld en ongelukkig. Ik wist niet goed wie ik was en wat ik wilde, zocht continu naar bevestiging, waardering en geluk van buitenaf, en voelde me onzeker in vergelijking met andere vrouwen. Ik leefde onbewust en was niet in verbinding met mijn ware zelf, waardoor ik een gemis van zelfliefde, eigenwaarde, (zelf)vertrouwen voelde. Het gevolg was dat ik vast zat in banen en relaties die niet bij mij pasten en mij chronisch gestrest, moe, onvervuld, onrustig en onzeker voelde. Dit uitte zich door de jaren heen in een auto-immuunziekte, paniek aanvallen en een burn-out.